Go-Live!

Eindelijk. De Go-live gaat beginnen. En het begon vandaag al meteen goed. Ten eerste ging mijn vlucht om 08:35 uur en dat betekende dus vroeg op en vroeg naar het vliegveld. Gelukkig was het lekker rustig op de weg, dus we waren mooi op tijd op Schiphol. Ellen bracht me, maar voor Lisa was het allemaal wat te vroeg. Op het vliegveld kwam ik ook nog een collega tegen, Remco, die op weg was naar Carrollton, Texas. Het wordt een gezellige boel in de US, want bijna het hele KCC zit er. Na het inchecken van mijn koffer en de gebruikelijke rituelen bij het boarden kwam ik bij mijn stoel aan en zag dat Pieter er al zat. En die zat natuurlijk met zijn tweelingbroer Reinier te bellen. Ondertussen keek ik even de Business Class rond en daar zag ik haar zitten. Het imbeciele achternichtje van Lolo Ferrari. Mijn god, wat een jetsers. Ik werd er een beetje misselijk van. Pieter niet. Die vond het allemaal maar wat interessant. Ondertussen bladerde ik wat door de USA Today en vlak voordat we zouden vertrekken kwam de piloot met een bericht. En het was geen goed bericht. Een storing aan de computer. Ik kreeg prompt een Singapore déja-vu. Ik heb het nog even opgezocht in mijn Singapore weblog en ook toen begon het met een computerstoring. En ook toen bleek het niet de computer te zijn maar de stroomtoevoer naar de computer. En ook nu komt de piloot om de zoveel tijd met nog meer slechte berichten. Gelukkig vertrekken we deze keer ’s morgens, dus in het slechtste geval kan ik in ieder geval naar huis. Op een gegeven moment duurt het blijkbaar allemaal wat te lang en hebben ze de gate waar we staan (E17) nodig en worden we dus naar een “buiten”-gate gesleept, waar het wachten verder gaat. En het wordt steeds later en later. De connecting flight naar Cleveland gaan we in ieder geval niet meer halen, dus dat wordt ook nog even een avontuur. En dan eindelijk klinkt het verlossende woord en dan, 3 uur na de oorspronkelijke vertrektijd, stijgen we dan eindelijk op richting Amerika. Al snel nadat we opgestegen zijn, gaan de luiken weer voor de ramen en gaan veel mensen slapen. Ik vind dat toch wel vreemd. Het is tenslotte pas middag. Gelukkig wordt kort daarna het eten geserveerd, want ik heb al behoorlijke trek gekregen. Het is wederom niet van sterrenkwaliteit, maar dat had ik ook niet verwacht. Vooraf krijgen we iets van zalm, fruit en yoghurt en als hoofdgerecht hebben we beiden gekozen voor de Beef. Iets minder doorbakken dan de vorige keer, maar toch nog flink doorbakken. Er zit wel een lekker omeletje bij en dat valt bij mij uiteraard in zeer goede aarde. Als toetje ijs en dan zit het er weer in. Het ging er allemaal goed in, want ik had vanmorgen geen tijd gehad om te ontbijten. Het filmpakket is niet erg gewijzigd in vergelijking met de vorige keer. Ik kijk deze keer 3 films: Drive, Moneyball en The Debt. Alle 3 erg onderhoudende films. Pieter kijkt The Hangover II en gaat daarna slapen. Het was voor hem vanmorgen wel erg vroeg dag (05:00 uur!). Na een voorspoedige vlucht, die af en toe onderbroken werd door wat turbulentie, wordt iedereen langzaam wakker. Als ontbijt krijgen we een ham kaas sandwich en om 14:14 uur lokale tijd landen we op Detroit Airport. Na de gebruikelijke toestanden bij de douane, staan we eerst nog bij de verkeerde bagageband te wachten en als we dan eindelijk mijn koffer te pakken hebben gekregen (Pieter reist uiteraard met alleen handbagage) en ook succesvol de volgende controle gepasseerd zijn, krijgen we bij de Delta Air Lines servicedesk de volgende onaangename mededeling. Waar ik dacht dat de verbinding tussen Detroit en Cleveland een lijndienst was, blijken er vandaag maar 4 vluchten te zijn. 3 daarvan zijn er al geweest en de laatste is om 19:47 uur! Oftewel 5 uur wachten! Pfffff. Het zit wel mee vandaag. Na mijn koffer afgegeven te hebben en weer een tijd in de rij te hebben gestaan voor de tassencontrole (ik ben het nu wel een beetje zat aan het worden), belanden we in de Delta Lounge waar we de tijd tot het vertrek naar Cleveland door gaan brengen. Pieter gaat nog even werken aan wat PI problemen en ik maak een begin met de weblog. Pieter drinkt Minute Maid en ik drink Jack Daniels. En verder wachten we en wachten we en wachten we. Ik chat nog even met Jurgen over wat problemen op de CDE en met Filiep die een maatje zoekt voor het eten en loop regelmatig heen en weer om het drinken en de nootjes aan te vullen. En langzamerhand begin ik moe te worden. Inmiddels is het bijna 19:00 uur en gaan we maar eens op weg naar de gate. Het is de laatste vlucht naar Cleveland vandaag en die willen we niet missen. Tot morgen!