Stinklift

Nadat we alles ingepakt hebben, wandelen we naar gate C16. Daar aangekomen zien we Tim van het autorisatieteam zitten. Hij blijkt ook op de dezelfde vlucht gezeten te hebben als wij. Alleen had hij geen toegang tot de lounge en blijkt dus 5 uur overal en nergens doorgebracht te hebben op het vliegveld. En alsof dat nog niet genoeg is, moet hij niet naar Strongsville maar naar Sandusky. Dat betekent dat hij nog een uurtje met de taxi mag als we geland zijn in Cleveland. De vlucht naar Cleveland is gelukkig een korte vlucht. Ik doezel af en toe even weg, want het begint nu wel laat te worden. Als we over Cleveland vliegen zien we "ons" Marriott hotel liggen en een gevoel van weemoed dringt zich op. Daar ligt het. Ons hotel. En nu moeten we naar het Holiday Inn. Ik slik even een traan weg. Op het vliegveld nemen we afscheid van Tim en rijden met de shuttlebus naar de autoverhuur. Er is dit keer een fullsize auto gereserveerd, omdat volgende week Jurgen en Toon ook komen. De dame bij de autoverhuur merkt op dat AkzoNobel wel heel veel auto's gehuurd heeft. Tja, het is nu eenmaal een go-live en de hele wereld wordt ingevlogen. Ik ben benieuwd wat voor auto we krijgen. Het blijkt een Chevrolet Impala te zijn en het is niet te geloven, maar het is weer een witte. Alleen de allereerste keer dat ik hier een auto huurde wat het geen witte (toen was het een rode), maar voor de rest was het steeds een witte. Met een witte blijf je zitten. De auto is niet echt luxe uitgevoerd en blijkt ook minder groot te zijn dan gedacht. Ik ben benieuwd of iedereen er in past volgende week. Het wordt een vreemde rit, want i.p.v. naar het noorden moeten we nu naar het zuiden rijden. En na nog even de verkeerde afslag naar Royalton Road genomen te hebben (er zijn er 2 en uiteraard kies ik de verkeerde), komen we bij het hotel aan. Het Holiday Inn. Als we binnenkomen doet alles een beetje oud en rommelig aan. We checken in en ik krijg kamer 632. Ook krijgen we een hele stapel vouchers voor het ontbijt. Overigens blijkt dat ze ons nog helemaal niet verwacht hadden. Ze hadden ons morgen pas verwacht, maar gelukkig is het geen probleem. We krijgen ook de optie om onze credit card te laten registreren. Ik ga er vanuit dat alles betaald wordt door AkzoNobel, want dat meen ik te begrijpen van het meisje dat ons incheckt en doe het dus niet. De volgende dag doe ik het alsnog, want het blijkt dat je anders niks op je kamer kunt laten boeken. Concreet houdt dat in dat na het eten de dame ons achterna kwam rennen met de mededeling dat we het eten nog af moesten rekenen en dat ik na het ontbijt op de kamer gebeld werd dat de voucher niet het volledige bedrag dekte en dat de rest dus nog afgerekend moest worden. Lekker handig allemaal. We gaan met de lift naar de 6e verdieping en dat wordt een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Wat stinkt die lift! Het is echt ongelooflijk. Wat een meur! Ik ben blij als we eruit mogen op de 6e. De kamer is klein en de badkamer is nog kleiner. De kamer is zelfs zo klein dat ik geen kast heb voor mijn kleren, maar een stang in de hoek met een paar hangers. Ik denk dat ik mijn koffer maar niet ga uitpakken. Ook heb ik een tv, maar weer geen vergrootglas waar ik tv mee kan kijken. En ik heb een magnetron. Kijk, dat is nog eens handig. Een magnetron. En een klein koelkastje. En een koffiezetapparaat. Het bed voelt gelukkig lekker stevig aan en dat is het belangrijkste. Zoals gemeld is de badkamer klein en het bad ziet er ook versleten uit. Kortom, het is geen Marriott. Ondanks dat het inmiddels een uur of 10 is, heb ik met Pieter afgesproken dat we toch nog even wat gaan eten in de bar (het restaurant is al gesloten), want ik heb een behoorlijke trek. Ik bestel een zelfde soort burger als die ik de vorige keer bij Max and Erma's gegeten heb (een Patty Melt burger) en die smaakt prima. Ik heb vantevoren al besloten dat ik deze weken niet teveel cola wil drinken en bestel een glas water en dat is dus de verkeerde beslissing. Ik had ook beter moeten weten, want ik heb dit al een keer eerder meegemaakt. Het water smaakt hier chloorachtig. Ik vrees dat het toch weer cola gaat worden in de komende weken. Diet-coke welteverstaan. We blijven niet te lang zitten, want we vallen bijna om van de slaap. En nadat we achterhaald zijn door de barjuffrouw en Pieter het eten alsnog afgerekend heeft, gaan we met de stinklift weer naar de 6e en val ik in slaap zodra mijn hoofd mijn kussen raakt. Ik ben zo moe dat de jetlag deze nacht geen invloed op me heeft en ik slaap dan ook de hele nacht door. Heerlijk. Helaas gaat om 06:00 uur de wekker ...