The Buddha

Maar daarover later meer. Vandaag ben ik dus een volle week in de US en mijn jetlag problemen behoren tot het verleden. De ervaring heeft inderdaad geleerd dat ik er een week over doe. Ik word dus wakker van de wekker en heb moeite om op te staan. Maar ik heb nou eenmaal besloten om elke dag naar de gym te gaan, dus kleed ik me om en sleep ik me erheen. Uiteraard is onze Theo al aanwezig en staat vrolijk een paar kilocalorieën weg te stappen op "zijn" crosstrainer. Ik ga lopen op "mijn" loopband, maar het gaat niet van harte, dus ik hou het eerder dan "normaal" voor gezien. Als ik gedoucht heb en beneden kom voor het ontbijt ben ik de eerste. Vandaag zitten we aan een andere tafel, want enkele onverlaten hebben "onze" tafel ingenomen. Jurgen is wederom als 2e beneden en langzaam vult de tafel zich. Toon is te laat en zit aan een andere tafel. Mijn ontbijt bestaat uit een kom vers fruit en 2 bakjes yoghurt. Tijd voor iets gezonds. En het smaakt ook nog. Als ik na het ontbijt weer op mijn kamer kom, besluit ik de boel maar eens een beetje op te ruimen. Overal liggen USA Today's, die elke morgen weer voor de deur ligt en ik heb nog een lege doos van het wasgoed. Ik leg alles maar buiten op de gang en 's avonds is het inderdaad weg. We rijden onze gebruikelijke route naar kantoor, via de Starbucks en de 20 mph zone bij de plaatselijke school. Ondanks dat het nog steeds niet druk is, verveel ik me geen seconde want ik heb een paar lastige TPT-issues, die me de hele dag bezighouden. Gelukkig heb ik alles aan het einde van de dag opgelost, zodat ik met een goed gevoel weg kan gaan. Maar eerst gaan we tussen de middag bij Chipotle eten. Lekker en niet zo zwaar. Na lunch gaan we 1 deur verder naar Caribou Coffee voor een lekker bakkie. En daarna ga ik weer verder met de TPT-issues. Vanavond gaan we naar de film (Sherlock Holmes 2) en dus gaan we op tijd weg. Ook wel eens lekker. Voor het avondeten maken we een tussenstop bij The Brew Kettle. Dat denken we tenminste. Nou ja, het stoppen lukt nog wel, het parkeren lukt een stuk minder. Het hele parkeerplaatsje staat vol. We rijden een rondje en hebben mazzel. Er gaat net een auto weg. We parkeren de auto en lopen naar binnen. Ook daar blijkt het druk te zijn. We moeten 20, 25 minuten wachten. Als dat maar goed gaat met de film. Als we aan tafel gaan besluiten Jurgen en ik beiden voor The Buddha te gaan met alles erop en eraan. Pieter neemt de Brew Kettle burger en Toon gaat voor de steak. Die ziet er ook goed uit, maar ik ben ook zeer tevreden met mijn "burgertje". Na het eten belanden we ineens in allerlei diepzinnige gesprekken. Al met al een geslaagd etentje, maar het filmpje kijken verschuiven we maar naar morgen, want anders zou het wel heel erg laat worden. In het hotel gaan we, m.u.v. Jurgen, nog even een drankje in de bar halen. Het is er erg rustig, want een stel van de collega's gaat nu nog bij Houlihan's eten. En 1 andere collega maakt zich onsterfelijk door een fles wijn, die hij een uur tevoren nog van een andere collega gehad had, bij de receptie stuk te laten vallen! Tja, handigheid is niet te koop. Van de ober krijgen we trouwens nog een goeie tip voor een restaurant: Don's Pomeroy. Dus die gaan we morgenavond maar eens proberen. Ik ben trouwens benieuwd hoe het er morgen buiten uitziet. De voorspellingen zijn dat het gaat sneeuwen en dat het blijft sneeuwen. Ik hoop maar dat we zaterdag gewoon naar Cleveland kunnen. Aan de andere kant heb ik met laten vertellen dat ze de wegen goed sneeuwvrij houden. We zullen het wel zien. Maar voor nu maak ik snel een einde aan dit verslagje, want mijn ogen beginnen langzaam dicht te vallen. Tijd voor een verkwikkende slaap.