De afsluiting

Ik ben gisteravond heel laat gaan slapen en had vooraf al een slecht gevoel over het dagelijkse gymbezoek. En dat voorgevoel komt uit als de wekker om 05:40 gaat. Tussendoor was ik om kwart over 3 al wakker geschrokken, waarschijnlijk omdat ik bang was om me net als gisteren te verslapen. Dit alles resulteert erin dat ik ondanks de wekker lekker blijf liggen en me dus weer verslaap. Gelukkig heb ik vandaag 2 minuten langer dan gisteren. ;-) Maar eens te meer blijkt dat ik best wel snel ben met bepaalde dingen, als ik het maar wil. Ik vlieg dus weer door de douche en ben zowaar als eerste beneden bij het ontbijt. Tot mijn verbazing komt Toon als 2e aan. Helaas betekent dat niet dat hij goed geslapen heeft. Ik had mezelf voor vandaag een omeletje beloofd en ben de enige aan tafel. De rest heeft fruit en/of yoghurt. Stelletje gezondheidsfreaks. Na het Buddha-draaien vraag ik bij de receptie om een voucher voor mijn laatste ontbijt van morgen en gaan we op weg naar kantoor. Het is buiten lekker fris en de dames bij Starbucks zijn blij ons weer te zien. Er is even verwarring bij ons, maar dan blijkt dat Jurgen vandaag een cappuccino besteld heeft. De boef. Als we op kantoor aankomen liggen er weer TPT-issues op me te wachten. Helaas. Abhishek maakt zich grote zorgen en organiseert een conference call, maar uiteindelijk is de waarschijnlijke oorzaak redelijk snel achterhaald. Het is jammer dat er issues zijn, maar het is ook jammer dat ze eigenlijk nu pas naar boven komen. 1 dag voor ons vertrek. Onderling hebben we het er wel over of we willen blijven of niet, maar ik twijfel. Ik twijfel heel erg. Toon en Pieter gaan sowieso naar huis en als ze aan Jurgen zouden vragen of hij een paar dagen langer zou willen blijven, dan zegt-ie ja voordat ze uitgesproken zijn. En in dat geval blijf ik ook, want ik laat 'm niet alleen. Maar als je diep in mijn hart kijkt ... Buiten is het inmiddels weer gaan sneeuwen. Toch is het wel raar dat het de ene dag sneeuwt, dan weer regent en dan weer sneeuwt. Ik heb het gevoel dat ze hier in Ohio ook een hele rare winter beleven. We lunchen vandaag voor de laatste keer en sluiten af in stijl bij ons favoriete "lunchrestaurant" Max and Erma's. Pieter sluit helemaal in stijl af en neemt een Garbage Burger, waarbij op de kaart staat: "Everything but the sink". En dat blijkt ook wel, want hij krijgt 'm niet op. De rest neemt uiteraard de Aunt Patty. You cannot go wrong with Aunt Patty! Aan het einde van de middag komt er nog een vervelend issue vanuit Riverside. Samen met Steve probeer ik het op te lossen, maar dat lukt niet helemaal. Om 19:30 uur zegt Steve dat hij nu weet hoe het moet doen en dat hij het wel gaat regelen. Wij gaan op weg naar ons laatste diner en sluiten af in stijl bij ons favoriete "dinerrestaurant": Houlihan's. Maar eerst gaan we nog trolleys kopen. Na veel wikken en wegen hebben Toon ("ik heb er al één en dus komt-ie toch maar op zolder achter het schot te staan") en ik ("alles past toch in mijn koffer, dus ik heb 'm niet nodig") besloten om er geen een te kopen en dus is Jurgen de enigste die nog in de markt is. En dat is maar goed ook, want 2 van de 3 trolleys blijken al verkocht te zijn. Jurgen staat nog een tijdje de situatie te overdenken en koopt 'm dan toch. En dan gaan we voor de laatste keer naar Houlihan's om nog even van die heerlijke spareribs naar binnen te werken. Het is lekker rustig en we krijgen dezelfde tafel en dezelfde serveerster als de vorige keer. De chagerijnige muts is er vandaag gelukkig niet. Jurgen en Toon gaan weer aan de cocktail, Pieter uiteraard aan de Chardonnay en ik ben de gezelligste van het stel met m'n Pepsi Light. Achter mij zit een moeder met 2 kinderen. Ik heb al "kennisgemaakt" toen ik haar vroeg of ik haar jas ergens anders kon hangen dan over de rugleuning van de bank. Uiteraard was dit geen probleem. Op een gegeven moment komt ze naar ons toe met de vraag of 1 van de kinderen even een goocheltruc mag demonstreren die hij net geleerd had. Nu ik dit opschrijf bedenk ik ineens dat hij die waarschijnlijk in de Mall gekocht had bij het goochelstandje. Natuurlijk willen we graag de truc even zien en ik moet zeggen, hij deed het leuk. Hij had 3 bekers en 3 rooie balletjes waarvan hij er 1 bovenop een beker legde en de andere bekers er bovenop, waarna hij de bekers optilde en het balletje eronder bleek te liggen. Het leukste van alles was dat hij uiteindelijk eindigde met 4 rooie balletjes. Ik voorspel 'm een gouden toekomst als de nieuwe David Copperfield. De spareribs smaken weer hemels. Dat moet ook wel, want voordat we eraan beginnen hebben we er voor gebeden. Jurgen en Pieter gaan wat lafjes voor de half slab, maar Toon en ik gaan natuurlijk voor de full slab. Genieten. Het vlees is zo vreselijk mals, dat het bijna van de ribben af valt. We zullen dit zo vreselijk gaan missen. Omdat het de laatste keer is, nemen we ook een nagerecht. In december, toen Jurgen en ik hier met z'n tweeën hadden gegeten, hadden we een kraslot gehad en daar bleek een gratis nagerecht onder te zitten. En die laten we natuurlijk niet aan onze neus voorbij gaan, Nederlanders als we zijn. Sympathiek als ik ben heb ik 'm aan Pieter gegeven, maar de rest neemt natuurlijk ook een nagerecht en aan de reacties te merken val het goed in de smaak. Met pijn in ons hart rekenen we af en verlaten we voor de laatste keer het restaurant. Bye, bye, Houlihan's. We rijden terug naar het hotel en ik zet de rest bij de ingang af. Ik wil nog even gaan tanken bij het tankstation naast het hotel. Dan heb ik dat maar gehad en hoef ik dat morgen niet meer te doen. We hebben afgsproken om ter afsluiting van de dag voor de laatste keer een afzakkertje te pakken in de bar, waar de rest van de collega's al zit. Morgen de aller-aller-allerlaatste dag.