Cleveland

Weekend! De eerste vrije dag sinds 1 januari. Uiteraard word ik om 05:48 uur wakker, maar gelukkig slaap ik weer in. Om half acht ben ik in de gym voor het dagelijkse eindje sjokken. Ik heb niet echt het idee dat er veel vooruitgang in zit, maar ik ga het toch proberen vol te houden. We hebben afgesproken om 09:00 uur te gaan ontbijten en ook Dave schuift aan. Ik ben de Granola's even helemaal beu en bestel een "custom made" omelet. Volgende week kijken we wel weer verder. Na het ontbijt gaan we nog even naar de kamer en dan om 10:00 uur richting Cleveland. Om 10:00 uur zijn Jurgen, Toon en ik beneden, maar Pieter nog niet. Hij zou nog even inloggen om te kijken of de interfaces goed gedraaid hadden en blijkbaar was dat niet het geval, want hij laat lang op zich wachten. Maar eindelijk komt hij dan toch naar beneden en kunnen we vertrekken. Buiten sneeuwt het licht, maar het is niet zo slecht als gisteren. Ook de wegen zijn een stuk beter en een stuk rustiger, dus op ons gemak tuffen we richting Cleveland. Ik heb net snel even nagekeken hoe we downtown moeten komen en het lukt zowaar in één keer. We parkeren in een parkeergarage tegenover de Quicken Loans Arena, de thuishaven van de Cleveland Cavaliers. Weten we ook weer hoe we daar moeten komen, want met een beetje geluk gaan we a.s. woensdag naar de enige thuiswedstrijd van de Cavs gedurende ons verblijf alhier. Als we de auto geparkeerd hebben en op weg gaan naar ... tja waarheen eigenlijk? ... maak ik een gigantische uitglijder en klap keihard op straat. Ik was uitgegleden op een stuk ijs en wat ik ook probeerde, ik kon nergens grip vinden en viel op languit op straat. De hilariteit is enorm en ik kom ook niet meer bij van het lachen. Ik heb gelukkig verder geen schade opgelopen (alleen mijn heup is nog een beetje gevoelig), dus we kunnen weer verder. Even later komen we uit bij Tower City Center, een bekende wolkenkrabber in Cleveland met kantoren en winkels. Na er even rondgelopen te hebben, op zoek naar een Starbucks die er niet is, belanden we bij Caribou Coffee voor onze eerste goeie bak koffie van de dag. Hierna slenteren we nog een tijdje door Cleveland, maar echt heel veel is hier in het weekend niet te beleven. We trekken wel de aandacht van de locals met onze mutsen, maar wij lachen het laatst, want de mutsen en sokken zijn lekker warm en de schoenen lopen prima. Na een tijdje besluiten we maar richting een Mall te vertrekken, maar we gaan eerst nog wat drinken in Flannery's Pub, zodat iedereen nog even een sanitaire stop kan maken. Van buiten herken ik het niet, maar als ik binnen komen en het bordje "Don' cry over spilled milk. It could have been beer" zie, herinner ik me ineens dat we hier al een keer geweest zijn. Na de wedstrijd van de Cleveland Indians tijdens mijn eerste verblijf hier, hebben we een aantal barretjes bezocht en dit was er één van. Na even geïnformeerd te hebben bij de serveerster beslissen we om naar Legacy Village te rijden. Zonder Jurgen zou het nog een hele klus zijn geweest om Legacy Village te vinden, maar gelukkig heeft hij een gratis app op zijn IPhone geïnstalleerd met een routeplanner en zo komen we na een leuk ritje door Cleveland en omstreken op de gewenste plaats van bestemming. Mooi hè, die nieuwe technieken. Als we de auto geparkeerd hebben en naar binnen gaan, blijkt het geen Mall te zijn zoals Westfield Southpark, maar meer een bijeenklontering van winkels, oftewel een outdoor Mall. We hebben best wel lang door Cleveland gelopen en het ritje richting de Mall had ook wel lang geduurd, dus we gaan eerst maar even wat eten. Er zijn hier verder geen zaken van de bekende ketens, dus de keuze valt op Bar Louie. De burger smaakt heerlijk en de andere laten het zich ook goed smaken. Als voorbereiding op morgen vragen we aan de serveerster hoe Detroit is en ze raadt het ons af. Precies zoals ik al gedacht had. Daar moeten we dus nog maar even goed over nadenken. Als we uitgegeten zijn, gaan we een rondje Legacy Village doen. Op een gegeven moment belanden we bij Dick's Sporting Goods en tegen beter weten in loop ik toch meteen maar naar de afdeling met de skihelmen. En wat denk je? Ik zie 'm eerst nog over het hoofd, maar ineens zie ik 'm toch liggen. Een Giro-helm in de maat XL. Het is weliswaar niet het model dat ik eigenlijk wilde, maar ik ben allang blij dat ik eindelijk een XL heb gevonden die ik pas. Eindelijk. Ik ben in mijn nopjes en weet bij de kassa nog 10% van de prijs af te peuteren omdat de doos er niet heel jofel uitziet en er een paar krasjes op de helm zitten. Je bent Nederlander of je bent het niet. Ik ben er heel blij mee. Flachau, here I come! Oh ja, ik moet nog 1 dingetje vertellen dat in Dick's Sporting Goods gebeurde. Ik zal het cryptisch houden, maar het had te maken met Toon en mijzelf, een bepaalde lucht en Pieter, die snel weggelopen was. Trek zelf je conclusies maar. We lopen nog even door de zaak en Jurgen koopt nog handschoenen en daarna vervolgen we onze tocht door de Village. Helaas is er verder niet veel te zien, dus gaan we maar terug naar de auto om de terugtocht naar het hotel te aanvaarden. We hebben vanavond een afspraak voor een etentje bij Shinto. Maar voordat we daadwerkelijk weggaan halen we natuurlijk eerst nog een koffie bij Starbucks. En daarna gaan we toch echt weg. Bij het hotel aangekomen spreken we af om om 18:15 uur naar Shinto af te reizen. Tijd genoeg om nog even een douche te nemen. Als we in het restaurant aankomen is een groot aantal collega's al aanwezig. We drinken nog even wat aan de bar en gaan daarna aan tafel ... eh ... aan de plaat zitten. Het is een beetje krap, maar het gaat nog net. Aan onze kant van de plaat bestellen we een soort van sampler van voorgerechten. Vooral de sushi is een voltreffer. Heerlijk. Vlak voordat we met het hoofdgerecht beginnen, komt Abhishek ook binnen. Leuk dat hij er ook bij is en welverdiend vooral. Hij is echt een harde werker. En het is bijna niet te geloven, maar ik ben hier dus voor de 3e keer en ik heb voor de 3e keer dezelfde chef! Hoe groot is die kans? De meesten nemen de Triple Combo, de meesten kiezen voor een upgrade van hun steak, maar alleen Toon en ik kiezen voor de upgrade van de steak naar Chateaubriand. En we moeten onze chef Daniel een enorm compliment maken, want de Chateaubriand is, in tegendeel tot de kip en in iets mindere mate de garnalen, fantastisch klaargemaakt. Ongelooflijk. Ik ben er helemaal sprakeloos van. Wat een geweldig stuk vlees is dit. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zulk mals vlees gegeten heb. Toon en ik zitten echt te genieten. Overigens zijn de grapjes die de chef nu "uithaalt" precies dezelfde als de vorige keer. Ik weiger wederom, als enige dit keer, het gespuit met saké en vang dit keer al tijdens de 2e keer mijn stukje garnaal. Ik ga vooruit. Als we klaar zijn, gaan we nog een afzakkertje halen bij Louise en Gary. Daar ga ik dusdanig strategisch zitten dat ik mooi de wedstrijd van de Broncos tegen de Patriots kan bekijken. En de Broncos worden afgemaakt. Echt vernietigd. Erg jammer, want ik ben voor de Broncos. Ik had gehoopt dat Tebow Time nog even zou voortduren, maar het mag niet zo wezen. Tom Brady is gewoon te goed en de verdediging van de Broncos is gewoon heel, heel, heel erg slecht. Ik zie het einde van de wedstrijd, die uiteindelijk in 45 - 10 voor de Patriots eindigt, in het hotel, want om een uur of 11 vind ik het mooi geweest en gaan we terug naar het hotel. Morgen wacht om 07:30 uur de gym weer op me en om 09:00 uur het ontbijt. We hebben het nog even aan Abhishek gevraagd, maar ook hij raadt Detroit af en stelt Columbus voor. Iedereen is akkoord, dus morgen gaan we naar Columbus. Maar eerst lekker slapen ...