Weekend

Ik ben weer vroeg wakker en besluit om 06:00 uur op te staan om naar de gym te gaan. Ik moet echt even bewegen, want ik ben weer dicht aan het groeien. Ik ben er om 06:15 uur en breng een half uurtje door op de loopband. Ik doe het rustig aan en besluit dit de komende weken steeds verder op te voeren. We hebben ook besloten om voortaan met de trap te gaan i.p.v. met de lift. Ten eerste stinkt die lift en ten tweede is bewegen goed. Bovendien valt het aantal verdiepingen wel mee. We beginnen al op de 1e (er is geen begane grond) en we hoeven maar naar de 6e. Het ontbijt is op de gebruikelijke tijd van 07:00 uur en voor de 1e keer ben ik voucher vergeten. En omdat het de 1e keer is sta ik mezelf toe om met de stinklift naar de 6e te gaan om 'm op te halen. Iedereen is er weer, want iedereen gaat vandaag werken. Het ontbijt bevat vandaag weer veel eieren. Ik moet echt even minderen want dit gaat niet goed. Vandaag hebben we geen medepassagiers, dus we tuffen op ons gemakje via de Starbucks naar kantoor. Daar aangekomen blijkt dat de deur niet open is en er ook niemand bij de receptie te zitten. Gelukkig zijn er mensen aan het schoonmaken en alhoewel het hun eigenlijk niet toegestaan is, maken ze toch de deur voor ons open. Er valt verder niet veel speciaals over de zaterdag te vertellen. Ik ga weer verder met het oplossen van de issues. Het lukt me eindelijk ook om contact te krijgen met Ellen via Skype. Toch fijn om even contact te hebben met het thuisfront. De lunch wordt een vluggertje bij Subway met Pieter, Rob en Filiep. Na de lunch lopen we nog even door de Walmart, op zoek naar de Glidden produkten van AkzoNobel. Rob en Filiep zijn erg onder de indruk van Walmart, terwijl dit nog maar een kleintje is. Ik probeer nog een issue bij de mixing machine op te lossen, maar dat blijkt een hardwareprobleem te zijn, dus dan houdt het op. Na de lunch buffelen we weer verder en omdat we afspreken dat we ook zondag gaan werken, gaan we al om 18:00 uur naar het hotel. Vandaag rijden Theo en Rob met ons mee. Bij het hotel aangekomen besluiten zij om in het hotel wat te gaan eten. Ik wil eigenlijk wel even weg en Pieter en ik besluiten om naar Houlihan's te gaan. Daar heb ik de vorige keer met Jurgen gegeten en dat is me toen uitstekend bevallen. Bij de Mall aangekomen valt het nog niet mee om een parkeerplek te vinden. Tjeemig, wat is het druk op die parkeerplaats. Het lukt uiteindelijk toch en bij Houlihan's aangekomen blijkt dat het restaurant een afspiegeling is van de parkeerplaats. It is packed! De wachttijd bedraagt 20 tot 25 minuten. Maar aangezien we toch moeten eten, gaan we maar akkoord. Gedachten aan Chicago dringen zich aan ons op. We krijgen een apparaatje dat gaat trillen en flikkeren als we aan de beurt zijn en zoeken een plekje om te wachten. Het vervelende is wel dat we nergens kunnen zitten en dus staand de tijd door moeten zien te komen. Na een half uur zijn we dan eindelijk aan de buurt en krijgen we een mooie tafel. Het eten is wederom voortreffelijk. Ik heb spareribs waarbij het vlees bijna van het bot afvalt en ook nog heerlijke gefrituurde garnalen. Het was het wachten wel waard. Terwijl we in het restaurant stonden te wachten was 1 van de Wildcard American Football wedstrijden op tv. De andere wedstrijd is net begonnen als we het restaurant verlaten en ik ben van plan om het restant op mijn kamer te bekijken en je raadt het al ... ik val in slaap. Ik heb echt geen idee wat ik hiertegen kan doen. Het lijkt wel een ziekte, die klote jetlag. Ik word er echt gek van. Het wordt weer een onrustige nacht, maar uiteindelijk wordt het toch gewoon weer zondag.