Columbus

De hoofdstad van Ohio, trouwens. Ik wist het ook niet. De start van de dag is identiek aan de start van zaterdag:
- 07:30 uur in de gym
- 09:00 uur aan het ontbijt met een zelfsamengestelde omelet
- tussen 10:00 en 10:30 uur vertrek uit het hotel.
Alleen gaan we vandaag dus naar Columbus, een uurtje of 2 rijden. Het weer is nog beter dan gisteren en onderweg breekt zelfs de zon door en verdwijnen de wolken. Geweldig. Jurgen vraagt op een gegeven moment of we niet even moeten tanken, maar ik zeg heel optimistisch dat ik nog brandstof genoeg heb. Even later moet ik helaas constateren dat ik het bij het verkeerde eind had, want het metertje gaat een stuk sneller naar beneden dan ik verwacht had. Gelukkig komen we even later een tankstation tegen en tot ons genoegen zit daar ook een Starbucks, onze favoriete koffieshop. Ik sta even te pielen met mijn credit card bij het tanken maar gelukkig weet Jurgen om de juiste knoppen te drukken, zodat ik toch kan tanken. Gezien mijn ervaringen van de vorige keer let ik deze keer heel goed op. En gelukkig gaat het goed. Na het tanken lopen we naar de Starbucks. Ik probeer vandaag eens de favoriet van Jurgen, de (triple) Cinnamon Dolce Latte. Heerlijk, maar de (triple) Caramel Macchiato blijft toch mijn eigen favoriet. Na slechts 1x een verkeerde afslag genomen te hebben, komen we in het centrum van Columbus aan. We zetten de auto in een parkeergarage en als we buiten komen staan we in het zonnetje. Het is een mooie winterdag in Columbus, Ohio. Maar de vraag is nu: waarheen? Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan? Op goed geluk lopen we een kant op, maar na verloop van tijd komen we we erachter dat er op zondag in Downtown Columbus ook geen ene moer te beleven valt. Inmiddels moet er weer eens een sanitaire stop gemaakt worden, dus wij op zoek naar een locatie waar dat kan. Maar je raadt het al, net als in Cleveland is alles hier dicht in het weekend. Uiteindelijk belanden we bij een Tim Horton's, die wel open is. Helaas hebben ze hier geen toilet en is de koffie niet te zuipen. Die koffie is hier zo ontzettend slecht, dat zelfs de zwerver aan wie we de koffie van Jurgen geven, er niet enthousiast van wordt. En dat is dus iemand die net nog in een vuilnisbak naar iets eetbaars aan het zoeken was. I rest my case. We besluiten om maar snel uit Columbus weg te gaan. Wel jammer van de 2 uur rijden, maar er is hier gewoon he-le-maal niks te beleven. De parkeergarage uit gaat niet zo gemakkelijk als de parkeergarage in. Bij de eerste slagboom zit niemand in het hokje, dus draaien we maar om en gaan op zoek naar een andere uitgang. Gelukkig komen we onderweg een stel tegen dat ons op weg helpt naar de juiste uitgang. De volgende stop is Easton Town Center, een enorme Shopping Mall. Het wordt een memorabele rit, ons aangeboden door onze "JurgenJurgen". De route leidt namelijk door de achterbuurten van Columbus en geloof mij maar als ik zeg dat je daar echt niet wilt wonen. Wat een vervallen toestand. Het merendeel van de huizen is dichtgetimmerd en de buurten zien er zo verloederd uit, dat zelfs stoppen ons levensgevaarlijk lijkt. Gelukkig springen de stoplichten meteen op groen als we aan komen rijden. We slaken dan ook een zucht van verlichting als we eindelijk in een beetje normale buurt belanden en kort daarna komen we bij Easton aan. Als we de auto geparkeerd hebben, heeft Pieter weer een gouden momentje door uit te stappen en weg te lopen zonder de deur van de auto dicht te doen. Ik kan het eerst niet geloven, maar hij heeft het echt niet door. Ik sta hem na te kijken en dan realiseert hij het zich en komt terug gelopen om 'm dicht te doen. Ongelooflijk. Als we de Mall "binnen" lopen moet er eerst enorm geplast worden door iedereen en net als gisteren is het daarna tijd om eerst wat te eten. Na even de plattegrond bestudeerd te hebben, vinden we een Max & Erma's. We bestellen alle 4 hetzelfde, de Aunt Patty (Max's size) en dat vindt de serveerster erg grappig. Het hoeft geen betoog dat de Aunt Patty ook hier uitstekend smaakt. Onder het eten volgen we de wedstrijd tussen de Baltimore Ravens en de Houston Texans. Het is 1 van de halve finales in de AFC en het is een wedstrijd waarin vooral goed verdedigd wordt. Natuurlijk kijken we niet de hele wedstrijd, maar uiteindelijk wint Baltimore met 20 - 13. Na het eten gaan we toch maar eens shoppen bij Hollister, Abercrombie & Fitch en H&M. Het is overal enorm druk en warm. We zien er dan ook uit alsof we een poolexpeditie gaan ondernemen en bij Abercrombie & Fitch voel ik gewoon letterlijk het zweet over mijn rug lopen. Het is trouwens ook hier dat ik weer eens geconfronteerd word met het feit dat na Amerika het roer echt dringend om moet. Ik slaak een zucht van verlichting als we buiten komen, want ik was bijna van mijn stokje gegaan, zo warm was het binnen. Buiten lopen we nog een rondje en belanden we in een Apple Store. En dat is maar goed ook, want hier komen we erachter dat de wedstrijd van de Cavs, die we willen bezoeken, niet op woensdag is maar op dinsdag! Tjonge, stel je toch eens voor dat we dat niet gezien hadden. Hadden we 'm mooi gemist. Daar zou ik toch wel ziek van geweest zijn. De enige thuiswedstrijd die ze spelen tijdens ons verblijf en 'm dan missen. Er bestaat natuurlijk altijd nog de mogelijkheid dat we 'm alsnog missen, indien er ineens bergen met issues zijn. Maar dat zien we dinsdag wel. Inmiddels is het tijd om terug naar Strongsville te gaan, want het is best nog wel een eindje karren. Eigenlijk willen we nog even een Starbucksje meenemen om de traditie in stand te houden, maar die vinden we zo snel niet. Gelukkig komen we langs de snelweg al redelijk snel een afslag tegen met een Starbucks op het bord. Het grappige aan deze Starbucks is, dat het een Starbucks met een Nederlands tintje is. Aan de wand hangen namelijk allemaal foto's waaronder foto's van Amsterdam en Kinderdijk. Toch leuk. Tegen beter weten in probeer ik hier weer het onmogelijke, namelijk tegelijkertijd met mijn Starbucks pas af te rekenen en 'm op te laden. Bijna een mission impossible. Na veel gedoe lukt het dan eindelijk toch en als er dan ook nog een probleem met de koffiemachine is waardoor we iets langer moeten wachten dan normaal, krijgen we 4 vouchers waarmee we de volgende keer een gratis koffie krijgen. Toch netjes, want zolang stonden we nou ook weer niet te wachten. We vervolgen onze weg richting hotel en het gesprek gaat weer over het geloof en de kerk. Pieter voelt zich als een vis in het water. Hij is de hele dag wat stil geweest, maar nu is hij volledig in zijn element en zo gaat de tijd snel voorbij. Voor we het weten zijn we bij de afslag naar het hotel en om 19:45 uur zijn we weer "thuis". Het autootje is ons weer prima van dienst geweest. Uiteraard moet er wel nog even gegeten worden. De keuze valt op Houlihan's en de 3 heren gaan voor de salade. Nou, ik niet. Ik heb met Toon afgesproken dat ik een full slab spareribs zal bestellen en dat hij dan ook een deel voor zijn rekening neemt. Zo gezegd, zo gedaan en ook hij is er erg enthousiast over. Ook Pieter probeert nog een stukje en ik vermoed zomaar dat dit niet ons laatste bezoek aan Houlihan's is. Overigens is dat niet te danken aan die chagerijnige muts die ons naar onze tafel brengt. Wat eens suf kind is dat, zeg. De serveerster die ons helpt is daarentegen wel heel aardig. Ze heeft ons al eens eerder geholpen en biedt zelfs haar excuses aan als we een opmerking maken over de chagerijnige muts. En zo eindigt zondag 15 januari 2012. Toch wel weer een gedenkwaardige dag.