Woensdag Pizzadag

Ik word weer midden in de nacht wakker. Damn that jetlag. Gelukkig lukt het ook deze keer weer om verder te slapen. Het gaat dus steeds beter en het lijkt erop dat ik er langzaam maar zeker aan ga wennen. Uiteindelijk maakt de wekker me wakker. In het restaurant is Preston ook weer aanwezig en hij groet ons verbaasd. Hij bleek onthouden te hebben dat we eigenlijk volgend jaar pas weer terug zouden komen. Toch leuk. Pieter voelt zich vandaag wat brak. Ook bij hem laat de jetlag zich dus nog voelen. Hij heeft slecht geslapen, dus voor hem gaat het een lange dag worden. Als we naar kantoor rijden, zijn we zo aan het praten dat ik prompt de afslag naar Caribou Coffee mis. Maar we gaan de dag natuurlijk niet zonder onze Caribou Coffee Cappuccino beginnen, dus dat wordt een omweg terug naar Caribou. Woensdag blijkt een weinig enerverende dag op kantoor te zijn. De spannendste gebeurtenis is het feit dat het Woensdag Pizzadag is. Altijd lekker. Voor vanavond heeft Francois een etentje georganiseerd. De keuze valt op Trivs, waar we tijdens ons eerste bezoek in Mei ook al een keer gegeten hebben. Toen we waren we met veel en nu maar met z'n zevenen. Ik bestel net als de vorige keer als appetizer een Crabcake en als hoofdgerecht deze keer de Steak Linda en voor het eerst sinds ik hier ben, is het allemaal eigenlijk wat teveel. Ik zit proppievol en krijg geen desert meer naar binnen. Gavin krijgt nog wel een speciaal desert ter ere van zijn verjaardag, waar hij overigens maar weinig van eet, maar de rest heeft meer dan genoeg gegeten. We vertrekken op tijd weer naar het hotel en daar aangekomen lijkt het erop alsof ik een voorgevoel heb van de dingen die aanstaande zijn. Ik kleed me vast om en als ik even op bed ga liggen om naar de TV te kijken, val ik prompt in slaap om wederom midden in de nacht wakker te worden. Wanneer houdt het eens op?