Chicago - dag 2 -

Ongelooflijk. Wat kan die Alting snurken. Ik kon er gisteravond bijna niet van in slaap komen. Ik heb het even opgenomen met mijn telefoon, zodat ik het bewijs heb en hij het niet kan ontkennen. Er is echt een heel regenwoud omgegaan, volgens mij. Ik slaap lekker uit en stel voor om in Chicago te gaan ontbijten i.p.v. hier in het hotel. Pieter heeft echter een voorkeur voor het hotel en ik geef 'm maar zijn zin. Het ontbijt is net zo slecht als gisteren. En de koffie ook. Na het ontbijt pakken we de spullen in en checken we uit. De spullen gaan in de auto en wij in de shuttle naar O'Hare en vandaar weer met de trein naar Downtown Chicago. Het plan is om met de boot Chicago te gaan verkennen. Er is een Architectural Cruise over de Chicago River, die erg goed aangeschreven staat. Als we daar aankomen blijken we precies op tijd te zijn. De boot vertrekt om 12:00 uur en duurt 1,5 uur. En er is geen woord van gelogen. De tocht is echt geweldig. We hebben een dame als gids en die weet werkelijk van de hoed en de rand. Het wordt een interessante tocht met natuurlijk veel te veel informatie en de 1,5 uur vliegen voorbij. Wederom een aanrader voor diegenen die plannen hebben om naar Chicago te gaan. Daarna gaan we nog even shoppen. We gaan o.a. naar Nordstrom om nog even naar andere Uggs voor Lisa te kijken. In het gebouw waar Nordstrom gevestigd is worden we aangehouden door verkoopsters die Dode Zee produkten verkopen. Ik krijg wat zalf onder mijn ogen en mag mijn handen met een of ander zoutprodukt wassen waar ze zacht van worden. Mooi hoor. Maar aan mij is dit niet besteed, alhoewel ik wel even een momentje twijfel. Pieter niet. Voor ik het weet staat hij al met een tasje in zijn hand klaar om verder te gaan. Hij verrast me steeds meer. De Uggs worden het uiteindelijk toch niet en na nog wat andere winkels afgelopen te hebben, is het inmiddels tijd om te lunchen. We gaan het nogmaals proberen bij het Weber Grill Restaurant en zelfs nu is er nog een wachttijd. Maar in de bar is er wel plek, dus gaan we daar maar zitten. Ik moet wel zeggen dat de ribs me iets tegenvallen. Na de lunch wordt het toch wel tijd om weer richting de auto te vertrekken, want we moeten nog 6 uur terugrijden naar Strongsville. Het is in de loop van de dag steeds warmer geworden en in het treinstation zien we dat het inmiddels al meer dan 20 graden Celsius is. En dat in november. Het lijkt eerder wel zomer. Als we bij O'Hare aankomen blijken we de shuttle net gemist te hebben. Als we een tijdje staan te wachten bij een andere bus, krijgen we van die chauffeur het aanbod om met hem mee te rijden. Dat is mooi, want het wordt steeds later en later. Bij het hotel aangekomen informeer ik nog even welke kant we op moeten rijden om te voorkomen dat we weer verkeerd rijden en prompt missen we toch de afslag. Echt. :-( Chicago uit blijkt een stuk drukker te zijn dan Chicago in en het gaat er steeds meer op lijken dat we ver na middernacht in Strongsville aan zullen komen. De rit verloopt verder voorspoedig en na een korte pauze om even wat te eten en koffie te halen, komen we bij een splitsing van de I-80 naar Youngstown en de I-90 naar Cleveland. Even weet ik niet welke ik moet nemen en ik kies gevoelsmatig voor Cleveland. Jammer. Heel erg jammer. Ik had de I-80 aan moeten houden. Nu komen we er ook wel, maar dan met een omweg. Het is inmiddels na enen als we bij het hotel arriveren en ik ben behoorlijk vermoeid. Pieter heeft tenminste nog een beetje kunnen slapen in de auto. Het compromis voor het ontbijt is een half uurtje later dan normaal. En dan zit het weekend Chicago er definitief op. En wat voor een weekend. Het was echt een belevenis en ik kan iedereen dan ook van harte aanraden om eens een bezoek te brengen aan deze stad.