Noodweer

Half 8 dus. Veel te vroeg. Dat vond Pieter bij nader inzien ook, maar toen was het dus al te laat. Veel te laat. En daar zaten we dan. 2 brakke mannetjes aan het ontbijt. En ik had nog geprobeerd het moment van opstaan zo lang mogelijk uit te stellen waardoor ik iets te laat beneden was. Het gaat een lange dag worden. Ondanks tegenstrubbelingen van mijn geachte collega besluit ik toch om langs Caribou te rijden. Ik moet gewoon een cappuccino hebben, anders kan ik net zo goed weer terug naar mijn bed gaan. Op kantoor aangekomen is iedereen natuurlijk razend benieuwd naar onze avonturen in Chicago. En al vertellende beleven we alles weer opnieuw. Het was een erg leuk weekend. Voor de lunch rijden we naar KFC. Helaas staat er een rij en is er maar 1 iemand aan het bedienen. We moeten dus erg lang wachten en dat stoort me enorm. Misschien had ik toch iets langer moeten blijven liggen. Dank je wel, Pieter. De middag kruipt voorbij en gedurende het eind van de middag horen we ineens geluiden van regen. Pas dan valt het me op dat we in een kamer zonder ramen zitten. Het blijkt behoorlijk tekeer te gaan en we beginnen ons een beetje zorgen te maken over het plafond. Overal zien we ineens de schimmelplekken zitten en horen we de druppels tikken. Als we weggaan regent het niet meer zo hard, maar de bliksemflitsen zijn wel imponerend. We zijn het eens dat we wel geboft hebben. Stel je voor dat we dit weer afgelopen weekend gehad hadden. Dan waren we echt niet blij geweest. Na even overlegd te hebben, en omdat we toch een lang weekend achter de rug hebben, besluiten we om in het hotel te gaan eten. Als we in het restaurant van het hotel aankomen lijkt het net alsof we een deja-vu hebben. We moeten wachten op een tafel! Gelukkig is er nog een plekje in de bar tegenover 2 ouwe taarten van BASF. We kijken onze ogen uit, want 1 van de oude taarten drinkt bier alsof haar laatste uurtje aangebroken is. Indrukwekkend. Zeker als je in ogenschouw neemt dat het, volgens Pieter althans, redelijk zware biertjes zijn. Ik heb daar uiteraard geen verstand van. Na het eten kruipen we naar boven om lekker vroeg onder de wol te kruipen. Dan kunnen we er morgen weer tegenaan. Helaas gaat dit voor mij niet op. Ik ga de weblog nog even bijwerken en dat duurt wat langer dan verwacht, waaardoor ik toch nog laat in bed lig. Maar als ik dan eenmaal lig, dan ben ik zo weg.