En dan is het vrijdag. De laatste werkdag van de week. Ik word laat wakker, want ik heb weer eens geen wekker gehoord. Ik ga snel douchen, maar ben toch nog laat beneden. Pieter wilde net gaan bellen waar ik bleef. Het ontbijt is weer licht. Het lijkt wel alsof ik een beetje klaar ben met al die zware ontbijten. Fruit, yoghurt, sinaasappelsap en koffie. En daarvan maar een klein beetje. Dat is genoeg. Na het ontbijt checked Pieter uit en daarna gaan we op weg naar zijn laatste cappuccino. Ik trakteer. Vandaag zitten we niet in onze "vaste" kamer 222A, want daar zit APO, maar in het grote kantoor. Het wordt geen rustige laatste werkdag van de week, want ik krijg een behoorlijk vervelend probleem op mijn bordje. Om 12:30 uur breng ik Pieter naar het vliegveld. Hij vliegt om een uur of half drie en is oprecht blij dat hij naar huis mag. Bij het vliegveld nemen we afscheid en ik rijd weer terug naar kantoor. Omdat ik nog steeds het probleem niet opgelost heb, ga ik meteen weer aan de slag en neem ik geen tijd om te lunchen. In de loop van de middag heb ik het opgelost, maar dan is er al niemand meer in Sassenheim natuurlijk. Helaas. Maar het is in ieder geval opgelost. Ik handel nog wat kleine calls af en om 17:00 uur vind ik het mooi geweest en noem ik het een dag. Ik rijd naar WalMart voor een laatste boodschap en rijd dan door naar de shopping mall. Ik ga mijn voucher van Aeropostale gebruiken, maar eerst ga ik nog even op zoek naar Uggs. Ik heb op internet nog een paar andere winkels gevonden waar ze Uggs verkopen. Helaas hebben ze geen van allen de Mini Uggs. Hoe is het toch mogelijk? Nu zijn er zòveel soorten, maar de 2 die ik wil hebben, hebben ze geen van beide. Dat verzin je toch niet? Ik vind het vervelend voor Lisa (die van Ellen heb ik in Chicago nog kunnen kopen), maar ik kan er verder ook niks aan doen. Morgen ga ik op weg naar het vliegveld nog even langs een andere mall en misschien dat ze ze daar hebben. De tip van die andere mall heb ik van een collega gehad. Thanks Jim! Voordat ik de marteling bij Aeropostale onderga, ga ik eerst wat eten. Ik heb trek in Mango Chicken en loop dus naar Ruby Thaï. Gelukkig smaakt het me goed, maar dat zal ook wel te maken hebben met mijn overgeslagen lunch. Ik ga op mijn gemak nog even de "bestelling" van mijn meiden bekijken (lang leve de WiFi van McDonalds) en ga dan op weg naar Aeropostale. Ik vind het toch weer vreselijk lastig om te kiezen. Ik hoop maar dat ze het leuk vinden wat ik uitgekozen heb. Bij het afrekenen zie ik de rekening omhoog schieten en begin ik me een beetje ongemakkelijk te voelen. Gelukkig zijn een aantal artikelen behoorlijk in de aanbieding en nadat de voucher van 40% korting er ook nog overheen gegaan is, is het eindbedrag al een stuk draaglijker. Als ik klaar ben met afrekenen, vind ik het wel mooi geweest met het shoppen. Ik haal een Triple Caramel Macchiato bij Starbucks en ga terug naar het hotel. Dat wordt nog een spannende rit, want ik heb "Low Fuel" in het display staan. Ik weet bijna zeker dat ik voldoende brandstof heb om het hotel te bereiken, maar ik vind het wijzertje van de brandstofmeter toch wel vervaarlijk laag staan. Natuurlijk red ik het en ik gooi bij het tankstation voor het hotel de tank vol. Heb ik dat vast gehad. Deze keer komt er geen verwarde man achter me staan, dus na het tanken kan ik gewoon naar het hotel. Op mijn kamer aangekomen valt het me op dat mijn wasgoed niet teruggebracht is. Pot vol doppen. Ik weer naar beneden en daar krijg ik uiteraard duizendmaal excuses, want het wasgoed is natuurlijk wel teruggebracht maar ze hadden nog geen tijd gehad om het naar de kamer te brengen. Yeah, whatever. Ik ben in ieder geval blij dat ik het heb, want ik wil morgenochtend gaan inpakken en dan is het handig als alles er is. Terug op de kamer ga ik op mijn gemakkie in bed tv liggen kijken. Extreme Makeover Home Edition is op ABC, dus de keuze is niet moeilijk. Het valt me wel op dat er erg veel reclames tussendoor zitten. Dat is me tot nu toe eigenlijk nooit zo opgevallen. Gelukkig werk ik in de tussentijd mijn weblog bij, dus dat overbrugt mooi de reclames. Ondertussen is het een drukte van belang op de gang buiten de hotelkamer. Het zijn vooral kinderstemmen die ik hoor en kamerdeuren die continue dichtslaan. Op een gegeven moment ben ik het zat en ga ik maar eens kijken wat er aan de hand is. En ja hoor, overal kinderen en natuurlijk hebben ze de kamer naast me en tegenover me. Iemand biedt nog wel zijn verontschuldigingen aan, maar als ik de deur weer gesloten heb, gaat het gewoon weer verder. Nou ja, ik heb in ieder geval mijn gezicht laten zien, dus hopelijk gaat het niet te lang door. Maar nu heb ik genoeg geblogd voor vandaag. Morgen ga ik lekker weer naar huis. Tot morgen.
vrijdag 18 november 2011
De laatste werkdag
En dan is het vrijdag. De laatste werkdag van de week. Ik word laat wakker, want ik heb weer eens geen wekker gehoord. Ik ga snel douchen, maar ben toch nog laat beneden. Pieter wilde net gaan bellen waar ik bleef. Het ontbijt is weer licht. Het lijkt wel alsof ik een beetje klaar ben met al die zware ontbijten. Fruit, yoghurt, sinaasappelsap en koffie. En daarvan maar een klein beetje. Dat is genoeg. Na het ontbijt checked Pieter uit en daarna gaan we op weg naar zijn laatste cappuccino. Ik trakteer. Vandaag zitten we niet in onze "vaste" kamer 222A, want daar zit APO, maar in het grote kantoor. Het wordt geen rustige laatste werkdag van de week, want ik krijg een behoorlijk vervelend probleem op mijn bordje. Om 12:30 uur breng ik Pieter naar het vliegveld. Hij vliegt om een uur of half drie en is oprecht blij dat hij naar huis mag. Bij het vliegveld nemen we afscheid en ik rijd weer terug naar kantoor. Omdat ik nog steeds het probleem niet opgelost heb, ga ik meteen weer aan de slag en neem ik geen tijd om te lunchen. In de loop van de middag heb ik het opgelost, maar dan is er al niemand meer in Sassenheim natuurlijk. Helaas. Maar het is in ieder geval opgelost. Ik handel nog wat kleine calls af en om 17:00 uur vind ik het mooi geweest en noem ik het een dag. Ik rijd naar WalMart voor een laatste boodschap en rijd dan door naar de shopping mall. Ik ga mijn voucher van Aeropostale gebruiken, maar eerst ga ik nog even op zoek naar Uggs. Ik heb op internet nog een paar andere winkels gevonden waar ze Uggs verkopen. Helaas hebben ze geen van allen de Mini Uggs. Hoe is het toch mogelijk? Nu zijn er zòveel soorten, maar de 2 die ik wil hebben, hebben ze geen van beide. Dat verzin je toch niet? Ik vind het vervelend voor Lisa (die van Ellen heb ik in Chicago nog kunnen kopen), maar ik kan er verder ook niks aan doen. Morgen ga ik op weg naar het vliegveld nog even langs een andere mall en misschien dat ze ze daar hebben. De tip van die andere mall heb ik van een collega gehad. Thanks Jim! Voordat ik de marteling bij Aeropostale onderga, ga ik eerst wat eten. Ik heb trek in Mango Chicken en loop dus naar Ruby Thaï. Gelukkig smaakt het me goed, maar dat zal ook wel te maken hebben met mijn overgeslagen lunch. Ik ga op mijn gemak nog even de "bestelling" van mijn meiden bekijken (lang leve de WiFi van McDonalds) en ga dan op weg naar Aeropostale. Ik vind het toch weer vreselijk lastig om te kiezen. Ik hoop maar dat ze het leuk vinden wat ik uitgekozen heb. Bij het afrekenen zie ik de rekening omhoog schieten en begin ik me een beetje ongemakkelijk te voelen. Gelukkig zijn een aantal artikelen behoorlijk in de aanbieding en nadat de voucher van 40% korting er ook nog overheen gegaan is, is het eindbedrag al een stuk draaglijker. Als ik klaar ben met afrekenen, vind ik het wel mooi geweest met het shoppen. Ik haal een Triple Caramel Macchiato bij Starbucks en ga terug naar het hotel. Dat wordt nog een spannende rit, want ik heb "Low Fuel" in het display staan. Ik weet bijna zeker dat ik voldoende brandstof heb om het hotel te bereiken, maar ik vind het wijzertje van de brandstofmeter toch wel vervaarlijk laag staan. Natuurlijk red ik het en ik gooi bij het tankstation voor het hotel de tank vol. Heb ik dat vast gehad. Deze keer komt er geen verwarde man achter me staan, dus na het tanken kan ik gewoon naar het hotel. Op mijn kamer aangekomen valt het me op dat mijn wasgoed niet teruggebracht is. Pot vol doppen. Ik weer naar beneden en daar krijg ik uiteraard duizendmaal excuses, want het wasgoed is natuurlijk wel teruggebracht maar ze hadden nog geen tijd gehad om het naar de kamer te brengen. Yeah, whatever. Ik ben in ieder geval blij dat ik het heb, want ik wil morgenochtend gaan inpakken en dan is het handig als alles er is. Terug op de kamer ga ik op mijn gemakkie in bed tv liggen kijken. Extreme Makeover Home Edition is op ABC, dus de keuze is niet moeilijk. Het valt me wel op dat er erg veel reclames tussendoor zitten. Dat is me tot nu toe eigenlijk nooit zo opgevallen. Gelukkig werk ik in de tussentijd mijn weblog bij, dus dat overbrugt mooi de reclames. Ondertussen is het een drukte van belang op de gang buiten de hotelkamer. Het zijn vooral kinderstemmen die ik hoor en kamerdeuren die continue dichtslaan. Op een gegeven moment ben ik het zat en ga ik maar eens kijken wat er aan de hand is. En ja hoor, overal kinderen en natuurlijk hebben ze de kamer naast me en tegenover me. Iemand biedt nog wel zijn verontschuldigingen aan, maar als ik de deur weer gesloten heb, gaat het gewoon weer verder. Nou ja, ik heb in ieder geval mijn gezicht laten zien, dus hopelijk gaat het niet te lang door. Maar nu heb ik genoeg geblogd voor vandaag. Morgen ga ik lekker weer naar huis. Tot morgen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten