911

Ondanks dat ik gisteravond laat ben gaan slapen, gaat de wekker toch gewoon weer op de normale tijd. Poeh. Dat valt niet mee. Maar dat komt eigenlijk wel goed uit. Kan ik mooi even mijn ouders bellen. Die zitten natuurlijk met smart op een teken van leven te wachten. Het bellen van een internationaal nummer vanuit mijn hotelkamer blijkt nog niet mee te vallen. Nou zitten er ook wel een heleboel 5'en in het nummer van mijn ouders, dus het ligt niet alleen maar aan mij. ;-) Na een aantal mislukte pogingen gaat de telefoon ineens over. Op zich niet vreemd, maar wel als ik nog niet halverwege het intoetsen van het nummer ben. Da's raar. Ik wacht even af wat er gaat gebeuren en dan wordt de telefoon opgenomen en hoor ik een stem zeggen "911" en verder iets van of ik een ambulance of de brandweer nodig heb of zoiets. Ik schrik me helemaal het apezuur. Heb ik per ongeluk het alarmnummer 911 gebeld. Ik bied mijn verontschuldigingen aan en probeer uit te leggen dat ik het nummer per ongeluk gebeld heb. Ik weet niet hoe het overkwam, maar ik denk dat ze me wel begreep. Ik verbreek de verbinding en staar even voor me uit. Hoe is dit nou gebeurd? Nou, dat zal ik vertellen. Om een internationaal nummer te bellen moet je eerst een 9 intoetsen, dan 011, dan de landcode, dan het kengetal en dan het abonneenummer. Tja, en dan kan het wel eens voorkomen dat je de eerste 0 vergeet of mist en dan heb je ineens het alarmnummer aan de lijn. Ik krijg al visioenen van politie-agenten die de hotelkamerdeur forceren en mijn kamer binnen komen stormen. Pffff. Dat heb ik weer. Ik onderneem nog een poging en die is gelukkig wel succesvol. Ik klets even wat met mijn moeder en dan ineens wordt er op de deur van de hotelkamer geklopt. Da's lekker. Ik ben nog niet eens aangekleed. Ik doe de deur op een kier open en zie een hotelmedewerker staan, die met een bezorgde blik in zijn ogen vraagt of alles in orde is. Ze hebben natuurlijk gezien, wat er gebeurd is en komen even poolshoogte nemen. Ik stel hem gerust en leg uit wat er gebeurd is. Hij is nog niet helemaal overtuigd, maar ik stel hem nogmaals gerust en dan is hij wel overtuigd. Ik rond mijn gesprek met mijn moeder af en ga douchen. Door alle toestanden ben ik veel te vroeg beneden. Ik pak dus maar een krantje en ga vast een tafel in het restaurant scoren. Ik beperk me vandaag tot wafels en wat yoghurt en fruit. Na het ontbijt gaan we een cappuccino halen bij Caribou en dan door naar kantoor. De dag verloopt net zo saai als de voorgaande dagen, dus ik besteed een deel van mijn tijd aan het uitzoeken van een hotel in Chicago en het bekijken wat we daar allemaal kunnen doen. Evert is al een paar keer naar Chicago geweest en heeft een heleboel goede tips voor ons, waaronder het hotel. De keuze valt op het Holiday Inn Express op Mannheim Road. Het is betaalbaar en je zit dicht bij het vliegveld vanwaar je met de trein/metro naar Downtown Chicago kan. Een uitstekende keuze dus. In Chicago is verder een hele hoop te doen, dus we hebben er zin in. Voor de lunch gaan we met een hele groep (Dennis, Abhishek, Jim Dean, Bart, Pieter en ik) naar DiBella's. Dennis is weer terug van vakantie, dus het wordt weer een gezellige lunch. De DiBella's Cheesesteak smaakt ook prima. Een Medium Multigrain Submarine, dus nog gezond ook. ;-)
Chicago is een uur of 6 rijden, dus we besluiten om niet al te laat te vertrekken. Om 16:30 uur gaan we, na nog even een tussenstop bij WalMart gemaakt te hebben, op weg naar Illinois. Het is op zich geen ingewikkelde route, dus we hebben er alle vertrouwen in. Alleen het laatste stuk zal wel even zoeken zijn, maar dat duurt nog wel even een tijdje. Het weer is goed. Het is wat fris, maar in ieder geval droog. Dat het fris is merk ik als ik moet tanken. Pfff. Ik ben benieuwd hoe het straks in Chicago is. Volgens Ellen is het er 0 graden. Dat wordt nog wat. Ik heb niet heel erge warme kleren bij me en ook geen tijd meer gehad om een winterjas te kopen. Nou ja. In Chicago hebben ze ook winkels, zullen we maar zeggen. Voor het avondeten stoppen we bij de Burger King. It's Whopper Time! We zijn trouwens totaal overdonderd door het gebouw waar de Burger King gevestigd is. Het oogt splinternieuw en de toiletten zijn er brandschoon en natuurlijk gratis. In het gebouw zit ook nog een Sbarro Pizza en ... een Starbucks. Wat kan het leven soms toch mooi zijn. Met een Triple Caramel Macchiato gaat de reis toch nog even iets gemakkelijker. We rijden verder en bereiken dan eindelijk Chicago. Een erg indrukwekkende skyline. Zoals reeds voorspeld is het laatste stukje het lastigste stukje. En dus neem ik prompt de verkeerde afslag naar Mannheim Road en rijd de verkeerde kant op. Die Mannheim Road is trouwens een belachelijk lange road en na verloop van tijd realiseren we ons dat we maar eens om moeten draaien en de andere kant van Mannheim Road maar eens moeten verkennen. Dat is een betere keuze en zonder verdere problemen bereiken we het hotel. De kamer is niet veel bijzonders, maar prima voor 2 nachten. We zullen er toch alleen maar slapen. Pieter heeft dorst, maar in het hotel is geen bar, dus gaan we maar even een drankje doen bij Shoeless Joe's. Een sportsbar met een enorme hoeveelheid televisies aan de muur. Vanwege de lange rit en het late tijdstip, houden we het maar bij 1 drankje en gaan daarna slapen. Morgen zal een drukke dag zijn. Welcome to Chicago!