Cedar Point

Zoals elke dag tot nu toe word ik vandaag vroeg wakker. Ik heb dus alle tijd om wakker te worden en me klaar te maken voor het Cedar Point avontuur. Het is bewolkt en ik zap langs de kanalen op zoek naar een weersvoorspelling. Met de temperatuur zit het wel goed vandaag, maar het kan gaan regenen en misschien zelfs gaan onweren. Dat is minder. Het is inderdaad niet koud als ik buiten kom. Schuin tegenover het hotel zit een McDonalds waar ik een ontbijtje nuttig. Hier maak ik de klassieke fout om er koffie bij te bestellen. Wat een bocht is dat toch. Slappe troep. Bah. Snel op zoek naar een Starbucks, want ik ben toch veel te vroeg voor het park. Ik heb een Early Entry kaartje en dat betekent vandaag dat ik om 11:00 uur naar binnen mag. Als ik vanaf de Starbucks naar het park rijd, begint het te regenen. Het is dan even na 10:00 uur, dus van mij mag het nu regenen. Hozen zelfs. Laat het maar storten uit de lucht. Als het over een uur maar droog is. En dat is het. Sterker nog, het blijft de hele dag droog en aan het einde van de dag breekt zelfs de zon door. Als ik bij het park aankom, ontdek ik nog een voordeel van een Early Entry kaartje: je auto staat helemaal vooraan op de parkeerplaats! Dat scheelt een wandeling en hij is ook nog eenvoudig terug te vinden. Ik loop een beetje rond totdat het hek opengaat en we het park in mogen. Dat denken we in ieder geval, maar iedereen wordt tegengehouden. En wat blijkt? Het is nog geen 11:00 uur en bovendien moeten we wachten tot het volkslied gespeeld is. En ja hoor, iedereen wordt verzocht hun pet af te zetten, richting de vlag te gaan staan en daar klinkt het volkslied. Kijk, dat maak je in de Efteling niet mee. Misschien wel een leuk idee. Hierna mogen we dan eindelijk het park in en ineens zie ik een aantal mensen dat begint te rennen. Op zoek naar het voorste karretje, denk ik. Ik vind het wel prima en wandel op m'n gemak naar de Millennium Force. Die ligt trouwens verder weg dan ik dacht. Ik had hier en daar op internet al gelezen dat er behoorlijk veel gewandeld moet worden in dit park en dat ondervind ik nu aan den lijve. Het is inmiddels toch wel aangenaam geworden, dus het zweet staat al op mijn rug. En dan heb ik mijn jas ook nog mee voor als het gaat regenen. Pfff. De Millennium Force blijkt een van de leukere roller coasters van het park te zijn. Vooral als je over de top gaat. Wow! De eerste keer dat ik deze neem zit ik nog ergens middenin, maar de 2e keer zit ik in het voorste karretje. Dat vind ik toch wel het leukst. Helemaal voorin. Dat is ook leuker voor het filmpje. Eerst mag het natuurlijk niet en moet ik mijn telefoon weer opbergen, maar als we naar boven "gehezen" worden, haal ik 'm toch maar weer tevoorschijn. Dit moet vastgelegd worden! Tussen de 1e en 2e keer Millennium Force zitten 2 ritjes met de Maverick. En de Maverick vind ik samen met de Top Thrill Dragster de leukste rollercoaster van het park. Als ik er aankom is er net een storing en het duurt best nog wel lang voordat het gefikst is. Daar gaat ons Early Entry voordeel. Ook hier rijd ik mijn eerste ritje ergens in het midden en mijn tweede ritje in het voorste karretje. Het duurt natuurlijk wel wat langer voordat je aan de beurt bent, maar het is echt meer dan de moeite waard. Vooral in de Maverick. Wat een gave roller coaster is dat. Beide ritjes heb ik gefilmd. Het laatste filmpje is het leukst. Inmiddels heb ik genoeg moed verzameld om richting de Top Thrill Dragster te gaan. En ja hoor, ook hier een storing. Tjongejonge. Dan maar naar de Magnum XL-200. Deze valt een beetje tegen. Het is wel een grote roller coaster, maar hij is al wat ouder (uit 1989) en je zit erin te schudden alsof je in het epicentrum van een aardbeving zit. Het filmpje dat ik hierin gemaakt heb, ziet er ook heel grappig uit. Als ik uit de Magnum kom, wil ik eigenlijk op weg gaan naar de Gemini. Maar ineens zie ik dat er actie is bij de Top Thrill Dragster, dus loop ik snel die kant op. Er staat een rij bij de ingang, dus hij is nog niet open, maar ik ga toch maar in de rij staan want veel langer zal het toch niet duren. Ze sturen steeds wat treintjes bij wijze van testrun over de baan en als je er zo dichtbij staat is dat tamelijk indrukwekkend. En daar gaat-ie open. Mmmm, nu gaat het toch gebeuren. Zoals ook bij de andere banen ga ik hier in het voorste karretje zitten. Mijn buurman is ook wat zenuwachtig en het duurt ook wel lang voordat er eindelijk beweging in komt. Bij de start staan van die stoplichten, zoals ook bij een echte dragrace. En als het licht dan eindelijk op groen springt, gebeurt er dus iets wat ik nog nooit meegemaakt heb. Wat een bizarre acceleratie. Ongelooflijk. Van 0 naar 120 mijl/uur in 4 seconden. Je moet het meegemaakt hebben om te weten waar ik het over heb. Daarna ga je min of meer loodrecht omhoog en meteen daarna met een draai erin naar beneden, waarna je weer met enorme snelheid door de finish flitst. Dat omhoog en omlaag en die finish is wel leuk, maar de start slaat werkelijk alles. Vanuit stilstand naar 120 mijl/uur in 4 seconden. Bizar. Naast de baan staat een tribune waar ik nog even ga kijken naar andere slachtoffers. Grappig gezicht. Ik film er ook nog een paar om een klein beetje indruk te krijgen van de enorme snelheid. Ik had natuurlijk het liefste mijn eigen rit gefilmd, maar met deze snelheden durfde ik het niet aan. Wat een rit. Ongelooflijk. Naast de Dragster staat de Corkscrew, maar dat is de grootste teleurstelling van de middag. 1 looping en 1 kurketrekker en dat is het. Wat? Zijn we er nu alweer? Waardeloos dus. En bij elke baan krijg je als je terug bent elke keer weer diezelfde vraag: "Hi riders, how was your ride?". En dan moet je een beetje zitten gillen en enthousiast doen. Maar bij de Corkscrew bleef het angstig stil. Snel vergeten maar. Hierna dan toch maar naar de Gemini. Een houten achtbaan met 2 treintjes naast elkaar. Wel aardig. Ook hier word je weer aardig door elkaar geschud. En daarna in de Mantis. Daar moet je staand in zitten en dat voelt wat ongemakkelijk, dus deze komt niet in mijn top 3. Door al die roller coasters ben ik helemaal de tijd vergeten en kom ik tot de ontdekking dat ik toch wel trek gekregen heb. Ik ga dus maar wat eten en daarna besluit ik dat ik er eigenlijk wel een beetje klaar mee ben. Het is een groot park en ik heb best veel gelopen en ook veel gewacht. Het is nu 16:00 uur en ik denk dat ik maar naar Strongsville terugga. Op weg naar de uitgang kom ik langs de Raptor, een roller coaster waarbij het treintje onder de baan hangt. Nou vooruit dan maar, deze dan nog en dan gaan we echt weg. Ik wil ook deze graag filmen, maar zit een beetje te klooien met mijn telefoon en plotseling krijg ik een oproep van Ellen binnen. Ik blijk haar per ongeluk gebeld te hebben. Maar ik moet het gesprek afbreken, want we zijn klaar met de aanloop en de rit gaat nu echt beginnen. Geen filmpje dus, maar wel een leuke rit. Even voor half 5 ga ik dan toch op weg naar Strongsville, maar niet voordat ik nog even een bakkie bij Starbucks gehaald heb. One for the road. Even voor zessen ben ik dan weer in het hotel, waar het een drukte van belang is. Er worden maar liefst 2 bruiloften in het hotel gevierd. Op mijn kamer kijk ik wat tv en besluit dan toch dat ik mijn nieuwe schoenen even uit moet proberen. Op naar de gym dus! Nou, het zijn bijzonder fijne schoenen, dus ik ben er blij mee. Morgen ga ik ze weer uitproberen, maar nu ga ik slapen, want morgen wacht eerst nog het volgende evenement: de Browns game! Go Brownies!