Snel vergeten

De dinsdag is een dag om snel te vergeten. Ik ben nog steeds niet helemaal hersteld en het lijkt in de loop van de dag alleen maar slechter te gaan. Met het werk gaat het wel goed, want we beginnen langzaam maar zeker steeds minder issues te krijgen. Voor de lunch besluiten we met de rest mee te gaan naar de kantine. Daar neem ik een Turkey-burger, maar ik denk dat ik dat beter niet had kunnen doen. Na de lunch voel ik me namelijk nog veel slechter dan daarvoor. Misschien heb ik wel ergens een vervelend virusje gescoord. Na het werk gaan we naar WalMart waar Pieter nog wat speelgoed voor zijn kroost koopt. Bij binnenkomst worden we welkom geheten door een medewerkster van WalMart en als we weggaan staat ze er nog steeds. Terwijl Pieter afrekent vraag ik haar hoe lang ze daar nog moet staan. Tot 22:00 uur dus. En het is op dat moment nog geen 20:00 uur. Ik vraag haar of ze dan niet misschien kan gaan zitten en dat mag ze dus niet. Tjonge. Wat een slavendrijvers. Dan hebben wij toch maar een luizenbaan. Na WalMart rijden we door naar de Westfield SouthPark Mall, want Pieter is helemaal losgeslagen qua shoppen. Ik weet niet wat ik meemaak. Ik voel me nog steeds niet 100% en heb echt he-le-maal geen trek in eten. Dus terwijl Pieter bij Sarku zijn eten bestelt, zit ik de foto's van de kleding die door de meisjes besteld is nog een keer te bekijken. Helaas zijn ze bij Aeropostale begonnen met de nieuwe collectie, waardoor ik eigenlijk qua foto's weer opnieuw kan beginnen. Een deel van de bestelling kan ik nog wel apart laten leggen en ik spreek met Danielle, de dame van Aeropostale af, dat ik ze zaterdag op kom halen, samen met de "nieuwe" bestelling. Ter beloning daarvoor krijg ik van haar een voucher waar ik 40% korting mee krijg. Zo, da's niet niks. Dat is eigenlijk wel heel veel. Ik had al een kortingsbon van internet gehaald met een korting van $25 bij een besteding van $100 of meer, maar die kan meteen in de prullenbak. Ik kijk ook nog even naar de mini Uggs voor Lisa, maar die kan ik hier niet vinden. Toch wel een beetje teleurstellend. Ik weet even niet wat we hier nu mee aan moeten. Ik zal Ellen even mailen. Als we dan eindelijk klaar zijn met shoppen, loopt het al tegen sluitingstijd. De Starbucks slaan we deze keer maar over en we rijden direct naar het hotel. Daar stort ik me te bedde en ik val vrijwel meteen in slaap. Over 11'en word ik weer wakker en kleed ik me uit, waarna ik met dezelfde vaart weer verder slaap. Ik begin oud te worden. :-(